Δια­χεί­ρι­ση α­πορ­ριμ­μά­των ή δια­χεί­ρι­ση χρη­μά­τω­ν;

ΣΥ­ΝΕ­ΝΤΕΥ­ΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑ­ΣΟ ΚΕ­ΦΑ­ΛΑ, ΜΕ­ΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟ­ΣΥ­ΝΑ­Τ 

Δια­χεί­ρι­ση α­πορ­ριμ­μά­των ή δια­χεί­ρι­ση χρη­μά­τω­ν; 

* Οι Πε­ρι­φέ­ρειες ε­πι­χει­ρούν να προ­χω­ρή­σουν σε έρ­γα χω­ρίς ε­πι­και­ρο­ποίη­ση και δια­βού­λευ­ση των σχε­δια­σμών

Η δια­χεί­ρι­ση των α­πορ­ριμ­μά­των εί­ναι α­φε­νός στοι­χείο της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας ό­λων των πο­λι­τών και έ­νας κρί­σι­μος το­μέ­ας της δρα­στη­ριό­τη­τας των δή­μων, α­φε­τέ­ρου εί­ναι έ­να α­ντι­κεί­με­νο με ευ­ρύ εν­δια­φέ­ρον πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό, οι­κο­νο­μι­κό και κοι­νω­νι­κό. Δια­νύου­με μια πε­ρίο­δο που η δια­χεί­ρι­ση των α­πορ­ριμ­μά­των ε­πι­χει­ρεί­ται να υ­πο­βι­βα­στεί, με ο­λί­γη ή κα­θό­λου δια­βού­λευ­ση, σε οι­κο­νο­μι­κό α­λι­σβε­ρί­σι με α­πο­σιω­πού­με­νους στό­χους αλ­λά σα­φή ο­φέ­λη μό­νο για τους ι­διώ­τες και με­γά­λο κό­στος για το δη­μό­σιο, χω­ρίς την ε­νερ­γό συμ­με­το­χή των πο­λι­τών. Συ­νο­μι­λή­σα­με με τον Τά­σο Κε­φα­λά, μέ­λος της Πρω­το­βου­λίας Συ­νεν­νό­η­σης για τη Δια­χεί­ρι­ση των Απορ­ριμ­μά­των, για το πώς δια­μορ­φώ­νε­ται η κυ­βερ­νη­τι­κή ε­πι­δίω­ξη και τι χρειά­ζε­ται να α­πο­τε­λεί τη δι­κή μας α­πά­ντη­ση.

Τη συ­νέ­ντευ­ξη πή­ρε
η Ζωή Γεωρ­γού­λα

Βρι­σκό­μα­στε σε μια με­τα­βα­τι­κή πε­ρίο­δο ό­σον α­φο­ρά τη δια­χεί­ρι­ση α­πορ­ριμ­μά­τω­ν; Από τους Χώ­ρους Ανε­ξέ­λε­γκτης Διά­θε­σης Απορ­ριμ­μά­των και τους Χώ­ρους Υγειο­νο­μι­κής Τα­φής φαί­νε­ται να με­τα­πη­δά­με στην καύ­ση.

Την πε­ρίο­δο που περ­νά­με τώ­ρα, θα την χα­ρα­κτή­ρι­ζα ως μια βια­στι­κή, βίαιη με­τά­βα­ση α­πό έ­να κα­θε­στώς κα­θυ­στέ­ρη­σης το ο­ποίο υ­πήρ­χε μέ­χρι σή­με­ρα σε έ­να κα­θε­στώς σύγ­χρο­νης δια­χεί­ρι­σης των α­πορ­ριμ­μά­των, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό τον τρό­πο που την α­ντι­λαμ­βά­νε­ται ο κα­θέ­νας. Έχου­με κα­θυ­στε­ρή­σει πά­ρα πο­λύ την προ­σέγ­γι­ση σε μια ορ­θο­λο­γι­κή φι­λο­πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή δια­χεί­ρι­ση. Η α­ντί­λη­ψη ό­τι τα α­πορ­ρίμ­μα­τα μπο­ρούν να α­ξιο­ποιη­θούν με έ­να ω­φέ­λι­μο τρό­πο για την κοι­νω­νία, εί­ναι στοι­χείο της διε­θνούς πρα­κτι­κής.

Αυ­τή η κα­θυ­στέ­ρη­ση ε­πι­διώ­κε­ται να ε­πι­λυ­θεί με τρό­πο που δεν εί­ναι προς ό­φε­λος της κοι­νω­νίας. Προω­θεί­ται μια πο­λι­τι­κή ε­πι­λο­γή, που χω­ρίς να εί­ναι αυ­στη­ρά προσ­διο­ρι­σμέ­νη, τεί­νει προς έ­να μο­ντέ­λο δια­χεί­ρι­σης που θέ­λει να κρα­τά­με χα­μη­λά την α­να­κύ­κλω­ση και α­νά­κτη­ση, χω­ρίς κα­θό­λου να α­σχο­λεί­ται με τη μείω­ση των α­πορ­ριμ­μά­των, που εί­ναι πο­λύ ση­μα­ντι­κό στοι­χείο ε­πί­σης, και το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος των σκου­πι­διών να το ο­δη­γού­με α­διά­λε­κτο σε με­γά­λες κε­ντρι­κές ε­γκα­τα­στά­σεις ε­πε­ξερ­γα­σίας, στις ο­ποίες, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό το χα­ρα­κτή­ρα τους, γί­νε­ται έ­να μι­κρό πο­σο­στό α­να­κύ­κλω­σης και κο­μπο­στο­ποίη­σης, και μά­λι­στα δεύ­τε­ρης ποιό­τη­τας, και το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος εί­ναι πα­ρα­γω­γή δευ­τε­ρο­γε­νών καυ­σί­μων, τα ο­ποία θα ο­δη­γού­με σε και­νούρ­γιες ε­γκα­τα­στά­σεις καύ­σης. Προ­φα­νώς δεν προω­θεί­ται μια πα­νά­κρι­βη δια­δι­κα­σία ε­πε­ξερ­γα­σίας για να πά­ρου­με έ­να προϊόν το ο­ποίο θα το θά­ψου­με. Προ­φα­νώς προω­θεί­ται η καύ­ση του. Το ό­τι α­πο­φεύ­γουν σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις να ο­νο­μα­τί­σουν την καύ­ση ή να α­δειο­δο­τή­σουν αυ­τή τη στιγ­μή τα ερ­γο­στά­σια καύ­σης, ο­φεί­λε­ται κα­θα­ρά σε λό­γους α­πο­τρο­πής των α­ντι­δρά­σεων. Εί­ναι ό­μως α­πο­λύ­τως σα­φές ό­τι πί­σω α­πό αυ­τό το μο­ντέ­λο δια­χεί­ρι­σης κρύ­βε­ται η καύ­ση.

Ένα δεύ­τε­ρο στοι­χείο ε­κτός α­πό την προώ­θη­ση της καύ­σης, που φαί­νε­ται να συ­μπλη­ρώ­νει το δί­πο­λο που προω­θεί­ται για τη δια­χεί­ρι­ση των σκου­πι­διών, εί­ναι η ι­διω­τι­κο­ποίη­ση;

Ένα δεύ­τε­ρο στοι­χείο που φαί­νε­ται να έ­χει ε­πι­λε­γεί, ί­σως και λό­γω της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης που δια­νύου­με, εί­ναι των Συ­μπρά­ξεων Δη­μό­σιου και Ιδιω­τι­κού Το­μέα. Σε αυ­τό το μο­ντέ­λο βά­ζουν και το δη­μό­σιο, μέ­σω κυ­ρίως χρη­μά­των α­πό ευ­ρω­παϊκά τα­μεία, και ι­διω­τι­κές ε­ται­ρείες, μέ­σω κυ­ρίως δα­νείων που ε­ξα­σφα­λί­ζουν α­πό τις τρά­πε­ζες. Το μο­ντέ­λο της ι­διω­τι­κο­ποίη­σης δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται στις με­γά­λες κε­ντρι­κές μο­νά­δες ε­πε­ξερ­γα­σίας, αλ­λά φαί­νε­ται ό­τι ει­σά­γε­ται σε ό­λο το φά­σμα της δια­χεί­ρι­σης. Υπάρ­χουν ή­δη πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις δή­μων, που λό­γω και των ε­κτε­τα­μέ­νων πε­ρι­κο­πών ε­σό­δων που α­ντι­με­τω­πί­ζουν, βά­ζουν ι­διω­τι­κές ε­ται­ρείες α­κό­μα και στην α­πο­κο­μι­δή.

Υπάρ­χει ό­μως άλ­λο έ­να στοι­χείο, που συν­δέε­ται βέ­βαια με το προ­η­γού­με­νο, το οι­κο­νο­μι­κό. Η προώ­θη­ση της συ­γκε­ντρω­τι­κής δια­χεί­ρι­σης σε με­γά­λες ε­γκα­τα­στά­σεις, ι­διαί­τε­ρα αν θε­σμο­θε­τη­θεί η καύ­ση η ο­ποία εί­ναι πο­λύ δα­πα­νη­ρή, εί­ναι ι­διαί­τε­ρα α­ντιοι­κο­νο­μι­κή και θα με­τα­φρα­στεί σε πρό­σθε­τα δη­μο­τι­κά τέ­λη και ε­πι­πλέ­ον ε­πι­βά­ρυν­ση στους πο­λί­τες.

Ένα ε­πί­σης ση­μα­ντι­κό στοι­χείο, πέ­ραν του πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κού, εί­ναι το κοι­νω­νι­κό. Αυ­τού του τύ­που η δια­χεί­ρι­ση θέ­λει τον πο­λί­τη α­μέ­το­χο, ό­χι ε­νερ­γό συμ­μέ­το­χο στη μείω­ση, την α­να­κύ­κλω­ση και την κο­μπο­στο­ποίη­ση.

Στις με­λέ­τες που προ­τεί­νο­νται α­πό τις κα­τά τό­πους Πε­ρι­φέ­ρειες πα­ρα­τη­ρεί­ται εν γέ­νει α­προσ­διο­ρι­στία και α­πο­φυ­γή δια­τύ­πω­σης πο­λύ συ­γκε­κρι­μέ­νου σχε­δια­σμού.

Η δια­χεί­ρι­ση των α­πορ­ριμ­μά­των γί­νε­ται στη βά­ση πε­ρι­φε­ρεια­κών σχε­δια­σμών ε­δώ και πε­ρί­που μια δε­κα­ε­τία. Το 2004 έ­γι­ναν οι πρώ­τοι, το 2006 έ­γι­νε ο τε­λευ­ταίος, της Αττι­κής. Σε ό­λους αυ­τούς τους σχε­δια­σμούς υ­πάρ­χει η πρό­νοια ό­τι σε 5 ή 6 χρό­νια θα ε­πι­και­ρο­ποιη­θούν. Αυ­τό δεν έ­χει συμ­βεί μέ­χρι σή­με­ρα σχε­δόν σε κα­μία πε­ρι­φέ­ρεια με ε­ξαί­ρε­ση, α­π‘ ό,τι γνω­ρί­ζω, την Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου. Με τρα­γε­λα­φι­κό α­πο­τέ­λε­σμα να δη­μο­πρα­τού­νται και να προ­χω­ρούν έρ­γα στη βά­ση της πα­λιάς λο­γι­κής. Στην πε­ρί­πτω­ση της Αττι­κής, η δια­δι­κα­σία α­να­θεώ­ρη­σης έ­χει αρ­χί­σει α­πό τις αρ­χές του 2011, έ­χουν δο­θεί τέσ­σε­ρις δια­δο­χι­κές πα­ρα­τά­σεις στην πα­ρά­δο­ση των με­λε­τών ε­πι­και­ρο­ποίη­σης, προ­φα­νώς μέ­χρι να αρ­χί­σουν να κα­τα­σκευά­ζο­νται έρ­γα και να έρ­θει ο ε­πι­και­ρο­ποιη­μέ­νος σχε­δια­σμός να τα νο­μι­μο­ποιή­σει. Αυ­τό έ­χει ή­δη συμ­βεί σε Πε­ρι­φέ­ρειες ό­πως η Δυ­τι­κή Μα­κε­δο­νία.

Οι πα­λιοί σχε­δια­σμοί χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται α­πό γε­νι­κο­λο­γία ως προς τους στό­χους, ι­διαί­τε­ρα α­να­κύ­κλω­σης – α­νά­κτη­σης - κο­μπο­στο­ποίη­σης, και έμ­φα­ση στους Χώ­ρους Υγειο­νο­μι­κής Τα­φής. Ένα κοι­νό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ε­κεί­νων των σχε­δια­σμών με αυ­τούς που τώ­ρα προω­θού­νται, εί­ναι ό­τι σπα­νίως α­να­φέ­ρο­νται στη δια­στα­σιο­λό­γη­ση των μο­νά­δων ε­πε­ξερ­γα­σίας, δη­λα­δή στο τι πο­σό­τη­τες θέ­λου­με να ε­πε­ξερ­γα­στού­με. Εί­ναι σα­φές ό­τι αν κά­ποιος γί­νει συ­γκε­κρι­μέ­νος ε­π’ αυ­τού, θα πρέ­πει να δι­καιο­λο­γή­σει για­τί κα­τα­σκευά­ζει μια μο­νά­δα με­γά­λων δια­στά­σεων, τη στιγ­μή που εί­ναι υ­πο­χρεω­μέ­νος να κά­νει και α­να­κύ­κλω­ση – κο­μπο­στο­ποίη­ση. Πολ­λοί σχε­δια­σμοί, πα­λιοί και νέ­οι, προ­βλέ­πουν ε­γκα­τα­στά­σεις ε­πε­ξερ­γα­σίας σύμ­μει­κτων που αγ­γί­ζουν το 80% του συ­νό­λου των α­πορ­ριμ­μά­των. Στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, για πα­ρά­δειγ­μα, σχε­διά­ζε­ται μο­νά­δα δυ­να­μι­κής που ξε­περ­νά το σύ­νο­λο των α­πορ­ριμ­μά­των, η ο­ποία α­νοί­γει την πόρ­τα στην ει­σα­γω­γή σκου­πι­διών για ε­πε­ξερ­γα­σία ή για καύ­ση. Ένα τέ­τοιο πα­ρά­δειγ­μα έ­χου­με στο Βό­λο.

Ποια εί­ναι η δι­κή σας πρό­τα­ση;

Η πρό­τα­σή μας εί­ναι το συ­ντρι­πτι­κά με­γά­λο μέ­ρος της δια­χεί­ρι­σης των α­πορ­ριμ­μά­των να γί­νε­ται στα ό­ρια του κά­θε δή­μου ή γει­το­νι­κών δή­μων και σε πε­ρι­φε­ρεια­κό ε­πί­πε­δο να α­ντι­με­τω­πί­σου­με μό­νο την τε­λι­κή διά­θε­ση σε ΧΥ­ΤΥ. Όχι, ό­μως, ό­πως προ­δια­γρά­φο­νται σή­με­ρα, αλ­λά σε πο­λύ μι­κρό­τε­ρα με­γέ­θη, α­φού η α­πο­κε­ντρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση θα μας δί­νει υ­πό­λειμ­μα πο­λύ μι­κρό­τε­ρο και πο­λύ δια­φο­ρε­τι­κής υ­φής, με α­δρα­νή υ­λι­κά. Αυ­τή η πρό­τα­ση μπο­ρεί να υ­λο­ποιη­θεί με το­πι­κό σχέ­διο δια­χεί­ρι­σης ξε­κι­νώ­ντας α­πό δρα­στη­ριό­τη­τες πρό­λη­ψης και δια­λο­γής στο σπί­τι. Το δεύ­τε­ρο μέ­ρος της πρό­τα­σης, ε­πί­σης προ­σι­τό στον πο­λί­τη, εί­ναι οι ξε­χω­ρι­στοί κά­δοι και ση­μεία δια­λο­γής για άλ­λα α­να­κυ­κλώ­σι­μα, ό­πως μπα­τα­ρίες, λά­στι­χα, η­λεκ­τρι­κές συ­σκευές. Ο μπλε κά­δος πλέ­ον δεν ε­ξυ­πη­ρε­τεί, διό­τι υ­πο­βαθ­μί­ζει την ποιό­τη­τα των α­να­κυ­κλώ­σι­μων. Μέ­χρι αυ­τό το ε­πί­πε­δο ο στό­χος εί­ναι να ε­ξαν­τλεί­ται το 60% των α­πορ­ριμ­μά­των. Οι ί­διοι δή­μοι μπο­ρούν να έ­χουν έ­να χώ­ρο, ό­που θα κά­νουν δέ­μα­τα τα συλ­λεχ­θέ­ντα α­πορ­ρίμ­μα­τα και θα τα πω­λούν. Πρό­κει­ται για μια δια­δι­κα­σία που δη­μιουρ­γεί θέ­σεις ερ­γα­σίας το­πι­κά, α­πο­δί­δει έ­σο­δα, οι πρώ­τες φά­σεις δια­χεί­ρι­σης μπο­ρούν να χρη­μα­το­δο­τή­δουν τις ε­πό­με­νες και μπο­ρεί να υ­λο­ποιη­θεί στα­δια­κά.

Προς τι η εμμονή στην καύση;
Τι ση­μαί­νει καύ­ση ως στά­διο δια­χεί­ρι­σης α­πορ­ριμ­μά­των και για­τί δεν α­πο­τε­λεί ε­πι­λο­γή;

Η καύ­ση δεν εί­ναι μό­νο τρό­πος α­πόρ­ρι­ψης, αλ­λά και τρό­πος πα­ρα­γω­γής η­λεκ­τρι­κής ε­νέρ­γειας και θερ­μό­τη­τας. Σύμ­φω­να και την ευ­ρω­παϊκή ο­δη­γία 98/2008, η ιε­ράρ­χη­ση δια­χεί­ρι­σης α­πορ­ριμ­μά­των προ­βλέ­πει: πρό­λη­ψη, ε­πα­να­χρη­σι­μο­ποίη­ση, α­να­κύ­κλω­ση, άλ­λου τύ­που α­νά­κτη­ση, διά­θε­ση, δη­λα­δή τα­φή. Η καύ­ση ε­μπί­πτει στην άλ­λου τύ­που α­νά­κτη­ση, ό­που ε­μπί­πτει και η κο­μπο­στο­ποίη­ση, κα­τά τη γνώ­μη μας λα­θε­μέ­να α­φού η κο­μπο­στο­ποίη­ση θα έ­πρε­πε να προ­η­γεί­ται. Η καύ­ση ε­μπί­πτει σε αυ­τή τη φά­ση δια­χεί­ρι­σης, με την προϋπό­θε­ση ό­τι οι ε­γκα­τα­στά­σεις καύ­σης έ­χουν βαθ­μό ε­νερ­γεια­κής α­πό­δο­σης πά­νω α­πό 65%. Σε δια­φο­ρε­τι­κή πε­ρί­πτω­ση, ε­μπί­πτει στη φά­ση της διά­θε­σης. Στην Ελλά­δα αυ­τό εί­ναι α­νώ­φε­λο α­φού τους πε­ρισ­σό­τε­ρους μή­νες του χρό­νου η πα­ρα­γό­με­νη θερ­μό­τη­τα εί­ναι α­χρεία­στη. Πέ­ρα α­πό αυ­τό, καύ­ση ση­μαί­νει ό­τι έ­χω πρώ­τες ύ­λες τις ο­ποίες ε­ξα­φα­νί­ζω. Αυ­τό α­πό πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή ά­πο­ψη εί­ναι λά­θος, διό­τι συ­ντη­ρεί τη λο­γι­κή της υ­περ­κα­τα­νά­λω­σης και της υ­πε­ρε­ξάν­τλη­σης των φυ­σι­κών πό­ρων. Επί­σης, με την πα­ρα­γω­γή θερ­μό­τη­τας και η­λεκ­τρι­κής ε­νέρ­γειας α­πό την καύ­ση συ­ντη­ρεί­ται έ­να μο­ντέ­λο βα­σι­σμέ­νο ε­πί­σης στην κα­τα­νά­λω­ση. Επι­πλέ­ον, καλ­λιερ­γεί­ται έ­νας μύ­θος ε­νί­σχυ­σης του ε­νερ­γεια­κού μας συ­στή­μα­τος α­πό την καύ­ση. Ακό­μα κι αν καί­γα­με το σύ­νο­λο των σκου­πι­διών που πα­ρά­γου­με, η ε­νερ­γεια­κή α­πό­δο­ση θα ή­ταν το 2% των α­να­γκών σε η­λεκ­τρι­κή ε­νέρ­γεια. Η καύ­ση θέ­λει ό­σο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ρο σύμ­μει­κτα α­πορ­ρίμ­μα­τα, ά­ρα εί­ναι α­ντί­θε­τη με τη λο­γι­κή της α­νά­κτη­σης. Τέ­λος, για να ε­γκα­τα­στή­σεις και να λει­τουρ­γή­σεις μη­χα­νι­σμούς συ­γκρά­τη­σης αέ­ριων ρύ­πων, πολ­λα­πλα­σιά­ζεις κα­τά πο­λύ το κό­στος και, βέ­βαια, δεν μπο­ρείς να α­πο­κλεί­σεις τις α­στο­χίες και τις πα­ρα­βιά­σεις, με ό­λο το πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό κό­στος που αυ­τές ε­πι­φέ­ρουν.

Ποιος εί­ναι, λοι­πόν, ο λό­γος που τό­σο ε­πι­μέ­νου­ν οι Πε­ρι­φέ­ρειες, κρυ­φά και φα­νε­ρά, στην καύ­ση;

Η ε­πι­λο­γή της ε­νερ­γεια­κής α­ξιο­ποίη­σης που ο­δη­γεί στην καύ­ση ο­φεί­λε­ται στο αυ­ξη­μέ­νο κα­τα­σκευα­στι­κό, δια­χει­ρι­στι­κό και οι­κο­νο­μι­κό, ε­ντέ­λει, εν­δια­φέ­ρον ι­διω­τών, διό­τι προϋπο­θέ­τει δι­πλές ε­γκα­τα­στά­σεις, α­φε­νός στην ε­πε­ξερ­γα­σία των σύμ­μει­κτων α­πορ­ριμ­μά­των και την πα­ρα­γω­γή καυ­σί­μου, α­φε­τέ­ρου στις ί­διες τις μο­νά­δες καύ­σης. Το δη­μό­σιο πα­ρα­χω­ρεί την κα­τα­σκευή, τη δια­χεί­ρι­ση και την πώ­λη­ση ε­νέ­ρ­γειας. Οι μό­νο που ω­φε­λού­νται, εί­ναι οι ι­διώ­τες που συ­μ­με­τέ­χουν στην κα­τα­σκευή με α­ντά­λ­λα­γ­μα τη δια­χεί­ρι­ση εν λευ­κώ, και ό­χι μό­νο, για­τί προ­βλέ­πε­ται ό­τι θα α­πο­ζη­μιώ­νου­με τον ι­διώ­τη για να με­τα­φέ­ρει, να πα­ρα­λά­βει, να θά­ψει ή να κά­ψει α­πο­ρ­ρί­μ­μα­τα. πηγή : Εφημερίδα Η Εποχή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.

Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.

Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.

Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ’ εξοχήν “όπλον κατά του διαβόλου”.

Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.

http://news.princeoliver.com

ΧΥΤΥ ΣΕΡΡΩΝ - Νεολαία Παλαιοκάστρου

 


Υπέγραψε τελικά ο αντιπεριφερειάρχης Σερρών την περιβόητη άδεια λειτουργίας .....απομένει να την δούμε λοιπόν και να δούμε τι σκαρφίστηκαν και πάλι οι άξιοι , (ως φαίνεται) συνεχιστές του Φωτι-Άδη !
Όπως μας εκμυστηρεύτηκαν οι άνθρωποι του περιβαλλοντικού συλλόγου , η επίσκεψη τους στην περιφέρεια έβγαλε λαβράκι καθώς ακούγανε απ τα πιο επίσημα πλέον χείλη πως οι υπηρεσίες τους λογοδοτούν στην Ευρώπη για την 4797/2003 απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων !!!

Για το μόνο που δεν ξέρει προφανώς η Ευρώπη είναι η 2954/2005 απόφαση του ΣτΕ με την οποία ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ η 4797/2003 !!!
Δε θα εξετάσουμε σήμερα την ΑΚΥΡΩΜΕΝΗ 4797/2003 απόφαση του τότε περιφερειάρχη ΑΛΛΑ ΕΑΝ ΠΛΗΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΤΟΥ 2007 για τους οποίους εκκρεμεί νέα απόφαση από το ΣτΕ στην νέα προσφυγή των κατοίκων .
Εκτός απ την προσφυγή στην δικαιοσύνη που θα γίνει με το που δούνε την άδεια ΕΚΤΡΩΜΑ , οι άνθρωποι του συλλόγου
θα πραγματοποιήσουν ταξίδι στις Βρυξέλλες προκειμένου να ενημερώσουν και να ζητήσουν εξηγήσεις ως προς το αν
νομιμοποιούνται να χρηματοδοτούν ένα έργο για το οποίο έχει αποφανθεί η ανώτατη Ελληνική δικαιοσύνη , ΑΚΥΡΩΤΙΚΑ !
Δείτε πως παραμυθιάζε τον κόσμο ο (κατά τον Ίακχο) συνδυασμός της συμφοράς :
2006 αναλαμβάνει ο Φωτι-Άδης νομάρχης !!!!!
Κι ενώ ο αγώνας μας δικαιώθηκε με την απόφαση του ΣτΕ το 2005 , το οποίο στην ουσία ακύρωσε την δημιουργία χυτα , ο Φωτι-Άδης της μηδενικής βάσης , επαναφέρει ζήτημα δημιουργίας ΧΥΤΥ αυτή τη φορά και πάλι στο Παλαιόκαστρο με νέους περιβαλλοντικούς όρους οι οποίοι εκδίδονται το 2007.
Έρχεται η Ευρώπη το 2008 κι επειδή βλέπει μηδενική πρόοδο , κόβει 20% απ την χρηματοδότηση του έργου για το οποίο ΔΕΝ γνωρίζει ότι έχει ακυρωθεί .
2009 εκλέγεται ο καταστροφέας της χώρας μας.....ο Φωτι-Άδης τον φέρνει στα Σέρρας .
Με διαδικασίες εξπρές προκηρύσσει διαγωνισμό στον οποίο κατα ΤΡΕΛΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ οι διαφορές μεταξύ των 5 ενδιαφερομένων ήταν 46 ευρώ οπότε κι αυτοί βρε παιδί μου στο τέλος κάνανε κοινοπραξία.
Σ αυτόν το διαγωνισμό προκηρύχθηκε κι ο ΣΜΑ Νέας Ζίχνης χωρίς να υπάρχει χώρος .
2010 αναλαμβάνει ο http://dexiextrem.blogspot.gr/2011/02/blog-post_8321.html με τα γνωστα αποτελέσματα και ξεκινάει το ΑΚΥΡΩΜΕΝΟ από το ΣτΕ έργο........τα λεφτά που χρησιμοποιούν είναι εγκεκριμένα για την 4797/2003 .
συνεχίζεται

ΧΥΤΥ Σερρών : ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΣΑΙ ΩΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ ;

Που κρύβεσαι τώρα ρε Καραμήτρο ; Νομάρχη της συμφοράς. Την ώρα που δημοπρατούσες λαϊκίζων με τους Ταϊρηδες τoν ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ Παλαιοκάστρου, την ώρα που λογομαχούσες ψευδόμενος στα παράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών με τον Ανδρέα Δαϊρετζή για την παραχώρηση της έκτασης στον Δήμο Νέας Zίχνης για την Δημιουργία ΣΜΑ, ( την οποία παραχώρησε ο Ανδρέας αφού έλαβε τα ανταποδοτικά οφέλη που ζητούσε), ανεχόσουν ως Νομάρχης μια παρέα Βλαχοδημάρχων που αποτελούσαν το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΑΝΣ με Πρόεδρο τον Γιάννη Βλάχο να μην συντάσσει Ισολογισμούς επί μια τριετία στην εν λόγω εταιρεία , την οποία έθεσαν κυριολεκτικά σε αδράνεια εν γνωσει τους ενώ αυτή ήταν επιφορτισμένη με το σημαντικότατος έργο της δημιουργίας των εργοστασίων διαλογής των απορριμμάτων, η λειτουργία των οποίων βάσει της εγκριθείσας μελέτης ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να ιδρυθεί νομίμως ο ΧΥΤΥ στο Παλαιόκαστρο και να είναι δυνατή η έκδοση της άδειας λειτουργίας αυτού.

Έχεις διαπράξει ως ο τελευταίος Νομάρχης έγκλημα κατά της υγείας των Σερραίων Πολιτών αλλά και το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος διότι σύμφωνα με τον ν. 2190/1920 (άρθρο 48 δ) είχες υποχρέωση να κινήσεις την διαδικασία ανάκλησης της άδειας λειτουργίας της ΕΣΑΝΣ Α.Ε. διότι δεν υπέβαλε στην Νομαρχία ισολογισμούς τριών χρήσεων νομίμως εγκριθέντες από την Γενική Συνέλευση, ενώ όφειλες να στείλεις στον Εισαγγελέα τους επίορκους , τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τους λογιστές και ελεγκτές της Εταιρείας

Και σήμερα τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιοι «εγληματίες» Δήμαρχοι στην πλειοψηφία τους εμφανίζονται ως τιμητές καιθέλουν να λειτουργήσουν τον άνευ αδείας λειτουργίας ΧΥΤΥ ως ΧΥΤΑ στο Παλαιόκαστρο, αφού πλέον το μαχαίρι έφθασε στο κόκκαλο και ΧΥΤΑ του Δήμου Σερρών που αποτελούσε μια πρόσκαιρη λύση για την εναπόθεση των σκουπιδιών των υπόλοιπων Δήμων του Νομού με δαπάνες μόνο των Σερραίων Δημοτών έκλεισε οριστικά τις πύλες του, αφού έχει συντμηθεί επικίνδυνα λόγω της υπερφόρτωσης ο δόκιμος χρόνος ζωής του.

Λοιπόν γιαλαντζί σωτήρα της τοπικής Αυτοδιοίκησης, καιρός να βγεις από το λαγούμι σου, πλέον είναι καιρός να αναλάβεις δημόσια της ευθύνες σου απέναντι στους Σερραίους Πολίτες ...

http://oiakxos.blogspot.gr/2012/09/blog-post_9513.html

Εύγε